مِهرَبان باش کِه این عُمرِ گِران می‌گُذَرَد قَدرِ این لَحظِه بِدان چَرخِ زَمان می‌گُذَرَد بَر لَبی گُل بِنِشان، دَستِ فَقیری تو بِگیر هَره‌ چِه با هَر کِه کُنی، بَر تو هَمان می‌گُذَرَد