Verse 1 Akala’y tunay, pero iba ang galaw, Sa harap mabait, sa likod nag-aagaw. Parang uwak, sumisitsit ng masabaw, Ngunit sa dulo, puro kwento mong halaw. Pag ikay kasama, parang laging hilaw, Pilit ang ngiti, di tunay na sigaw. Lahat ng kwento mo, sa isip ko’y bawal, Ikaw ang dahilan, bakit minsan ay umayaw. Kaibigang plastik, sa likod may sugat, Salita mong tusok, parang sibat na saksak. Hindi mo mababago, sa akin ang hangad, Ang totoo’y totoo, ‘di mo ko malalaglag. Verse 2 Plastikan ang laro, pero ako’y harapan, Ang totoo’y klaro, ikaw puro salaan. Pansin ko na dati, mga kwento mong lansangan, Puro kang drama, parang teleseryeng sablay. Gusto mong bumida, pero laging magulang, Sa likod ng kwento, ikaw pala’y manananggal. Sa dulo ng laban, wala kang matatanghal, Kasi plastik ang ugat mo, walang matibay na dangal. Chorus Kaibigang plastik, sa likod may sugat, Salita mong tusok, parang sibat na saksak. Hindi mo mababago, sa akin ang hangad, Ang totoo’y totoo, ‘di mo ko malalaglag. Bridge Pagtingin ko sa’yo, parang isang salamin, Baluktot ang mukha, di na mawari ang tingin. Ikaw ang plastik, na ‘di kayang tupiin, Ang puso mong bato, di na kayang palambutin. Verse 3 Ang dami mong sinasabi, puro walang laman, Gusto mong tumama, pero laging alangan. Sa harap mong bait, likod mo’y kadiliman, Kaya sa akin, wala kang lugar, plastik na kaibigan. Bawat hakbang mo, baluktot ang diskarte, Sa laro ng buhay, ikaw ang nalalate. Totoo ang laban, at ikaw ang talunan, Plastik ang ugali mo, kaya’t wala kang kapantay. Outro Ito na ang dulo ng ating kwentuhan, Sa plastik na tulad mo, wala akong pakialam. Sa mundo ng totoo, ikaw ay alangan, Ang totoong kaibigan, hindi nag-iiwan ng kasiraan.